Leestijd: 5 minuten

Ja, ik weet het ik zou in 2020 meer gaan posten! Door de Corona Crisis heb ik meer tijd om te schrijven en ik heb veel leuke en minder leuke dingen om te schrijven. Ieder geval ik wens je veel leesplezier.

 Coronacrisis

Er is veel gebeurd de afgelopen twee maanden, halverwege maart kregen we de eerste persconferentie op internet/tv te horen van de Minister-President Rutte, hij vertelde dat er maatregelen kwamen rondom de Corona Virus die in ons land is binnen gedrongen via Italië en China. We mogen van het kabinet geen handen meer schudden en we moeten heel goed ons handen wassen.

“Geen handen meer schudden en we moeten heel goed ons handen wassen” zei Minister-President Rutte.”

In de tweede week kwam de klap aan, want we hadden op dinsdagavond de tweede persconferentie gekeken. Er werden nieuwe maatregelen genomen. De 1,5m maatregel en de ‘intelligente’ lock-down. Je moet gepaste afstand houden, min mogelijk contact met familie en vrienden hebben. Omdat de virus in te dammen. Alleen de vitale beroepen gaan door en voor de andere bedrijven, zoveel mogelijk thuis werken. En de Horecagelegenheden moest per direct opruimen. Dat betekende voor mij tijdelijk geen werk, geen De Kreek, geen SieSoo (kapsalon) en geen bakkerijmuseum meer. Blijf zoveel mogelijk thuis, zei de vice-premier. Dat betekent dat ik voorlopig mijn familie niet zou mogen zien. Mijn nichtje en neefje niet meer mag knuffelen.

“Mijn nichtje en neefje niet meer mag knuffelen.”

Geen sociale activiteiten meer. Niet meer met vrienden kunnen afspreken, niet meer uit eten of een drankje doen met ze in de stad. Niet meer naar de bioscoop met vrienden en familie, ik heb zelf een bioscoop abonnement. Niet meer kunnen sporten. Geen tafeltennis meer. Ik speel mee met de reguliere regionale competitie, bij Disnierats in Hoorn. Ik speel zelf in de vijfde klassen. Goed ben ik niet hoor, haha. Maar ik vind het zeker een hele leuke sport en ik ben onder de mensen. Het team waar ik in speel is erg leuk en m’n vader speel er ook in hetzelfde team als ik. Ik mis het sport en de mensen.

“Niet meer kunnen sporten, geen tafeltennis meer.”

Gelukkig mochten we nog wel fietsen, een ommetje om boodschappen te doen, wel alleen. Toen de persconferentie af was kreeg ik een heftige migraineaanval en die liep door tot eind van de volgende ochtend. Gelukkig bleef het daar bij. Ik was begin van die week bijna elke dag aan het fietsten tot…

“Gelukkig mochten we nog wel fietsen, een ommetje om boodschappen te doen”

Keelontsteking

Je hoort het al, eind van het weekend voelde ik opeens dat m’n hals dikker en hard werd, kreeg moeite met ademen kreeg last van m’n borstkas. Ik dacht dat ik een astma aanval kreeg. Dus ik belde m’n moeder, want die gaat vaker mee naar de huisartsenpost als ik een astma aanval krijgt. En ik vertelde dat ik zo last had. Ze zei dat ik het beste de huisartsenpost moest bellen en of ik gezien kan worden door een huisarts. Ik kon binnen een uur terecht, ik ging uit paniek hyperventileren. omdat ik het gevoel kreeg dat ik continu gewurgd werd, werd best bang van. Maar mijn moeder was al onderweg naar mij toe en op dat moment kwam er een vriendin op de koffie was (Want je mocht toen nog mensen uitnodigen). Toen mijn moeder aankwam ben ik met haar mee gegaan naar de huisartsenpost.

“Want je mocht toen nog mensen uitnodigen”

Na een uur wachten in de wachtruimte werd ik geholpen. De huisarts zei dat ik een keelontsteking had en dat verklaarde de opgezette lymfeklier en pijn aan m’n borstkas. Hij zei dat het geen Corona was. De huisarts vroeg of ik bang zou zijn voor de Corona, omdat ik een astma patiënt ben. Ik dacht wat een domme vraag, maar ik zei: “Natuurlijk ben ik er bang voor vanwege mijn astma en dat ik het niet ga overleven. De huisarts zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat het in paar dagen wel over moest zijn.

“Wat een domme vraag.”

Ik ben dinsdag naar m’n eigen huisarts geweest omdat ik nog steeds zo last had van het wurgende gevoel, dat m’n keel dichtgeknepen wordt en had erg last van mijn borstkas. Ik vroeg of ik medicatie kon krijgen tegen de pijn. De huisarts zei dat ik een tweede keelontsteking erbij had, maar deze was dieper in m’n keel. Maar hij wilde mij liever geen antibiotica geven, omdat ik misschien zieker zou worden, en daardoor zou m’n weerstand minder zijn en daardoor risico zou oplopen om Corona virus te kunnen krijgen. En dat het binnen paar dagen over zou gaan, net als de andere huisarts zei. Ik vroeg, hoe dan? Ik zit al weken thuis en ik zie bijna niemand. Hoe kan ik twee keelontstekingen oplopen? De huisarts zei: Kan door stress die je heb rondom de Coronacrisis en de keelontsteking hangt net als iedere virus in de lucht.

“Gelukkig was het geen Corona”  “of ik bang er voor was, ja!”

Eind van die week kreeg ik weer last van m’n keel, dit keer werd het erger. Zo erg dat ik na het eten tegen Sara, een vriendin van mij zei. Ik ga slapen en ben zo te bed gegaan. Maar na een uur ging ik hyperventileren omdat ik zo last had van m’n keel en belde Sara of ze langs wilde komen. Het ging zo slecht dat ik ondertussen m’n moeder belde, maar ze nam niet op. Ik belde m’n zus want ik wist dat ze nog op was. Uiteindelijk heeft zij onze moeder kunnen bereiken en zei dat ze onderweg was en belde de huisartsenpost voor mij. Maar ze belde terug dat het niet lukte, omdat de receptie mij wilde spreken. Sara, belde de huisartsenpost en m’n moeder was net aangekomen. M’n moeder nam het telefoon gesprek over. Uiteindelijk werd ik doorgewezen naar de Corona kliniek omdat m’n moeder zei dat ik koortsige was en moeilijk ademde. Ze zeiden dat ik buiten in de auto voor de kliniek moest wachten. Er kwamen twee doctoren in pakken richting de auto (ik vond zelf dat ze operatie pakken aan hadden). Ik werd in m’n rolstoel met m’n moeder naar een kamertje geleid. Één doctor ging naar binnen met ons mee naar binnen, de andere bleef buiten in de hal wachten. Vanwege de ruimte, de 1,5m maatregel. Ik werd onderzocht. M’n zuurstofgehalte was 100 procent en ze ging mij tempen. Ik had 39,6 graden, naar gelukkig had ik verder geen Corona symptomen. Maar ze las in het digitale dossier dat ik vorige week naar de huisartsenpost en naar m’n eigen huisarts ben was geweest. En ze ging m’n keel controleren. Ze zei dat het inderdaad twee keelontstekingen zijn en dat ik nu een griepvirus erbij heb. Nou, lekker dan denk je. Gelukkig is het geen Corona. Ze zei dat ik goed uit moet zieken en dat het tijd moet geven om te herstellen.

“Er kwamen twee doctoren in pakken.

Ik ben paar dagen goed ziek van geweest, maar de pijn in m’n keel heb ik tot vandaag nog last van. Omdat ik best veel deel op Social Media, kreeg ik van veel mensen lieven berichtjes via Whatsapp, Facebook en Instagram. Maar ook via videobellen en kreeg veel kaartjes van familie en vrienden toegestuurd🥰!

 

Inmiddels ben ik wel rustig gaan wandelen en rustig aan het fietsten. Ik fiets regelmatig met een goede vriend van mij, andere halve meter! Wandel met Sara, ook met gepaste afstand. Maar ik ben ook voorzichtig met mensen ontmoeten. Ik videobel en app veel met vrienden. Ik zie regelmatig m’n ouders, 1x in de paar weken. M’n zus heb ik twee keer afgesproken wel buiten. Één keer met kinderen en vorige week zonder kinderen. Videobel ook regelmatig met m’n zus.

 
 

Ik ben ook op kraamvisite bij mijn zusje en haar vriend geweest, weer gepaste afstand. M’n neefje Mace (26-04-2020) is zo schattig😍! Ik ben vorige week ook op raamkraamvisite bij mijn broertje en z’n vrouw. Dit keer achter het raam. Ze hebben ook een zoontje gekregen. Silvijn (02-05-2020) is zo lief 😍! Ja, binnen een week, twee keer achter elkaar tante geworden. Maar ik kon ze niet knuffelen of vasthouden. Was best moeilijk, maar het moet voor onze gezondheid!

“Maar ik kon ze niet knuffelen of vasthouden.”

Maar op het gemis een beetje te vergeten rondom de Coronacrisis. Hebben m’n familie lieve filmpjes ingestuurd.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Maar door alle omstandigheden door de Corona mis ik wel huidcontact met mensen. Met iemand in de zelfde ruimte, binnen de 1.5m, een kus op de wang, een knuffel. Vertel je meer hieronder bij de Mediaweek

“Een kus op de wang, een knuffel.”

Mediaweek

Begin mei ben ik gevraagd door mijn werkgevers van Updating of ik bereid was om geïnterviewd te worden door het Noord Hollands Dagblad rondom de Coronacris en daten. Het is een leuk en grappig stukje. Klopt niet helemaal. Wat er niet klopt, laat ik voor nu in het midden. Maar wat wel klopt is dat daten niet echt super werkt tijdens de Corona Crisis, want je heb te maken met de 1,5m maatregel. Je kan de persoon niet echt laten merken dat je de persoon leuk vind, door je per ongeluk paar keer aan te raken aan z’n arm of been. Want daardoor weet je wel of je een aantrekkingskracht heb met de persoon of niet…

“Je heb te maken met de 1,5m maatregel.”

Laat je op mijn socials en hieronder wat je er van vond? En delen is lief🥰💕!

Tot Handi’s😉!

Deel het op social media

Foto van Marlyn Roelen

Marlyn Roelen

Ik ben Marlyn, de oprichter van The Handi’s.
Op deze website neem ik je mee in mijn wereld vol avonturen, uitdagingen en persoonlijke inzichten.
Mijn doel is om een gemeenschap te creëren waar we elkaar inspireren en ondersteunen. Hier deel ik openhartig over mijn leven met een handicap, de obstakels die ik tegenkom en hoe ik die aanpak.
Maar het gaat ook over de mooie momenten, de lessen die ik leer en de vreugde die ik ervaar.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

De kracht van documentaires: een blik in de wereld van handicaps en mantelzorg
Blog
Marlyn Roelen

De kracht van documentaires: een blik in de wereld van handicaps en mantelzorg

Bij The Handi’s zijn we altijd op zoek naar verhalen die inspireren, informeren en een brug slaan tussen verschillende ervaringen. Documentaires zijn hiervoor een krachtig medium. Ze bieden een unieke kijk in de levens van mensen met een handicap en hun omgeving. Vandaag nemen we je mee in de wereld van twee bijzondere Nederlandse documentaires: “Moeder aan de lijn” en “De regels van Matthijs”.

Moeder aan de lijn: de impact van mantelzorg

“Moeder aan de lijn” is een ontroerende documentaire die de realiteit van mantelzorg in beeld brengt. De film volgt verschillende mensen die zorgen voor hun ouders met fysieke of mentale beperkingen. Het resultaat is een intiem portret van liefde, toewijding en de uitdagingen die hiermee gepaard gaan.

Lees meer »
Groep mensen met een handicap en zonder handicap in een woonkamer
Blog
Marlyn Roelen

Het sociale platform: een plek voor iedereen

Welkom op The Handi’s, een plek waar we allemaal samenkomen, ongeacht onze achtergronden of de uitdagingen die we onderweg tegenkomen.

Stel je een gezellige ruimte voor waar iedereen zich thuis voelt, waar verhalen worden gedeeld en waar we samen lachen, leren en groeien.

Ik heb dit platform opgezet met een simpel idee in gedachten: een wereld creëren waarin we allemaal, met of zonder handicap, de mooie momenten van het leven kunnen delen en vieren.

Lees meer »
Hier kreeg ik een vaste contract aangeboden Bij De Kreek
Blog
Marlyn Roelen

Jouw plek voor inspiratie en verbinding!

Hallo lieve lezers van The Handi’s! Ik ben zo blij dat je hier bent. Dit is dé plek waar we samen kunnen komen om ervaringen, verhalen en ideeën te delen over het leven met een handicap. Of je nu zelf een handicap hebt of iemand kent die ermee leeft, hier vind je herkenning, inspiratie en een warme gemeenschap.

Vertel ons wat jij wilt zien op The Handi’s

We willen graag weten wat jou aanspreekt en interesseert. Waar wil jij meer over lezen of zien? Misschien heb je behoefte aan:

Persoonlijke blogs over het leven met een handicap met Marlyn
Informatieve artikelen over hulpmiddelen en voorzieningen
Inspirerende video’s van mensen die hun dromen najagen
Tips en tricks voor het omgaan met uitdagingen in het dagelijks leven
Of iets heel anders? Laat het ons weten!

Lees meer »